راز تعادل

در تمام جنبه‌های زندگی، تعادل و میانه‌روی را، راز موفقیت در زندگی دانسته‌اند. واقعیت این است که در تمام عالم هستی تعادل ظریف برقرار است که نظام هستی را برجا نگه می‌دارد. تبدیل شب و روز، گردش ستارگان، گردش فصول، تک‌تک ذرات عالم بر اساس اصل تعادل در چرخش و گردش هستند و چنانچه این تعادل برهم بخورد عالم هستی آنی فرومی‌پاشد.

در زندگی بشری نیز تعادلی ظریف لازم است تا حیات ما تداوم پیدا کند و زندگی از هم فرونپاشد. به همین علت به راستی می‌توان گفت کمتر چیزی به اندازۀ تعادل و میانه‌روی، معنوی است.

وقتی ما متعادل هستیم، با جهان هستی همساز هستیم و وقتی از تعادل خارج می‌شویم، ساز دیگری می‌زنیم و زندگی خودمان و دیگران را مشکل می‌سازیم. در واقع حفظ تعادل یکی از مهم‌ترین وظایف ما در زندگی است و ما مدام باید مراقب باشیم تا در هیچ زمینه‌ای از تعادل خارج نشویم.

جالب اینجاست که با اولین عملی که در جهت برقراری تعادل بیشتر در زندگی‌مان انجام می‌دهیم معمولاً بلافاصله ثمرات آن را می‌بینیم. ما با اعتدال و میانه‌روی‌مان احساس خوبی نسبت به خودمان پیدا می‌کنیم و در نتیجه احساسمان نسبت به دیگران و محیط زندگی‌مان هم بهتر می‌شود و این مثل موج کوچکی که به امواج بزرگ‌تر تبدیل می‌شود به تمام جامعه سرایت می‌کند.

اما رمز تعادل، ماندن در لحظۀ حال است. وقتی در همین لحظه هوشیار هستیم بلافاصله متوجه می‌شویم که کجا داریم از تعادل خارج می‌شویم. ما در عرصۀ زندگی مثل بندباز هستیم و تنها به حفظ تعادلمان در لحظۀ حال می‌توانیم از سقوط کردنمان جلوگیری کنیم و از آنجایی که تشکی هم در آن پایین پهن نیست، حفظ تعادلمان برای ما حیاتی است.

اما زندگی پر مشغله امروزی خصوصاً در شهرهای بزرگ، بسیاری از ما را به کلی از تعادل خارج کرده است. عصر ماشینی مبتنی بر سودجویی مدام و بی‌توجه به نیازهای طبیعی جسمی و روحی انسان نیز باعث از بین رفتن تعادل ما شده است و همان طور که عدم تعادل زندگی بشر بر روی زمین به بهای سنگینی برای محیط‌زیست  ما تمام‌شده، عدم تعادل تک‌تک ما نیز بهای سنگینی به همراه دارد که به شکل انواع بیماری‌های جسمی و روحی شایع در دنیایمان آن را می‌پردازیم. از طرف دیگر ما هرچه متعادل تر می‌شویم شخصیتمان و زندگی‌مان غنی تر می‌شود و پاداش‌های بیشتری از عالم هستی دریافت می‌کنیم. هرچه متعادل تر می‌شویم، سالم تر و توانمند تر و توانگر تر می‌شویم. سرانجام هر چه متعادل تر می‌شویم از زندگی‌مان بیشتر لذت می‌بریم.

پس هر روز کار اصلی ما این باشد: برقراری تعادل بین کار و بازی، اندیشه و احساس، مهر و محبت نسبت به خودمان و به دیگران، کاری که انجام می‌دهیم و دستمزد آن خنده و حدیث، مادی‌گرایی و معنویت و ...

تعادل رهایی‌بخش است و به طور کلی تعادل، زندگی‌مان را وسیع تر و شخصیتمان را کامل‌تر می‌کند، تعادل یعنی همه چیز.

«موفقیت در حفظ تعادل ومیانه روی در زندگی است.»